METAFOR 1.2 - Çöp Kamyonu

Otomatik çalışan ilk çöp kamyonu, İstanbul (1936)

(Bu hikayede çöp kamyonunu öğrenciye benzetilerek içindeki çöplerle eğitim sistemi eleştirilmiş ve iş hayatının insanları nasıl değiştirdiğine vurgu yapılmıştır.)

Ara sokakta ağır ağır ilerleyen bir çöp kamyonuyum, Perşembe günü saat 18.20’de. Paslı gövdem ve motorumdan çıkan isyan sesleriyle yılların yükünü sergiliyorum. Pek başka seçeneğim olduğundan değil ama yavaşça dolaşıyorum soğuğun ıssızlaştırdığı sokaklarda. Üstüme vazife olanı yapıyorum; iki yüz metrede bir durup benim için bırakılanları topluyorum bünyemde. Yolda sokakta rastlayan veya sesimi duyup camından bakan fark etmiyor ama büyük çabalar veriyorum bu gövdeyi ayakta tutmak için. Dışarıdan bakan, büyük kasamda duran ve burunlara pek iltifat etmeyen kokusuyla çöpleri görüyor bir. Oysa ben büyük yudumlar aldığım benzinimle, tek bir fire vermeden tutmaya çalışıyorum iyi bir banyoya ihtiyaç duyan arkadaşlarımı. Biliyorum mecburum bunu yapmaya. Başkaları için bu fedakârlığı yapıp, onlara iyi gelecek günler bırakmaya. Evet, bu eski kasam çok dayanmayacak belki. Uykuya dalmak üzere olan insanlar gibi son bakışlarımı atıyorum dünyaya, biraz daha paslanarak. Ama az kaldı. Biraz daha yaşlanınca beni alıp yeni bir kasaya çevirecekler. Önce parçalayacak sonra eritecek ve en son yeniden dökecekler. Ve işte o zaman yeni kasamla yeni bir amaca hizmet edeceğim, biraz da o şekilde hayatta kalacağım. Kim bilir ne kadar sürecek ikinci hayatım bilinmez. Ama ben şuan koca bir amfide oturmuş bu hayatının son sınavını verebilmek ve daha sonra yeni biri olarak iş hayatına atılmayı bekleyen uykulu bir çöp kamyonuyum…

                                                                                    Nurdan FATOĞLU

                                                                                         24.02.2016