Sıranın bana gelmesini beklerken ezberimi tekrar ediyor, elimdeki
küçük kağıda bakıyordum arada. K, kemerini bağla. D, dikiz aynası…
Adımın yüksek sesle okunmasıyla irkildim. Arabaya doğru
ilerledim, kapıyı açıp dikkatlice oturdum. ”Günaydın.” dedim yan koltukta
oturan adama. Başıyla selamladı beni. Saatine baktı, freni ve debriyajı kontrol
etti, “Başlayalım lütfen.” dedi.
Kemerimi taktım. Kontağı çevirdim. Boştaki vitesi bire aldım.
Sağ sinyali verdim ve 2. Vites…
Sınav yarım saat sürdü. Tekrar başladığımız yere döndüğümüzde
en zor bölümü, park etmeyi de atlatıp kontağı kapattım.
“Dikiz aynası.” dedi, ehliyetimi iki dudağının arasında tutan
adam. Kemerini açtı ve “Bir sonraki sınavda görüşmek üzere.” diyerek gitti!…
Yelda UGAN
16.03.2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder